Over Laos en Cambodja

Rivieren en zeeën vormen al sinds mensenheugenis de aorta van de samenleving.  Voor de bewoners langs de Mekong is dit niet anders en ook op de toeristen oefent deze rivier een speciale aantrekkingskracht uit.  Water staat voor rust en harmonie.  Het gevoel van onthaasten verklaart het succes van de slowboat.

Laos, het oude Franse Indochina, bleef lang geïsoleerd en was in vergelijking met zijn buurlanden minder gekend bij de Westerlingen.  Met het verdwijnen van de Russische steun na de glasnost zag Laos zich verplicht om zijn grenzen omstreeks 1990 te openen.  Westerse hulp stroomde binnen, bruggen werden gebouwd en wegen aangelegd.

Zo is de Unesco Werelderfgoedstad Luang Prabang met zijn uitbundige tempels een absolute must.

Vlakte Der Kruiken	Tak Bat

Oranje is de alles overheersende kleur in Laos.  Voor dag en dauw zwermen de monniken uit en vormen ze een opmerkelijke verschijning in het straatbeeld.  Blootsvoets en geruisloos gaan ze op aalmoesronde, de tak bat, een eeuwenoude boeddhistische traditie van geven en nemen. In Laos kunnen veel gezinnen met moeite de eindjes aan elkaar knopen.  Het boeddhisme is voor veel ouders dan ook een middel om aan de schrijnende armoede te ontsnappen en de enige hoop om hun zonen een betere toekomst te bieden.

Grotten, watervallen en nationale parken zijn er in overvloed en zorgen voor de nodige afwisseling. 
Het Boeddhistische Laos bezoeken zonder stil te staan bij de “vergeten oorlog” is onmogelijk.
Tot op vandaag draagt het land te littekens van deze gruwel van de geschiedenis.

Ook Cambodja kan zijn sporen onder het schrikbewind van Pol Pot en zijn Rode Khmer niet weg camoufleren. Een bezoek aan de S21 foltergevangenis in Phnom Penh blijft met weerhaken in je ziel verankerd zitten.

Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel en is het land aardig op weg om het verleden een definitieve plaats te geven.  Daarenboven heeft Cambodja een exclusieve attractie die zijn gelijke niet kent: het tempelcomplex Angkor.

Tempelcomplex Angkor

Met zijn 230 km² moet het zowat het grootste religieuze tempelcomplex ter wereld zijn.  In totaal liggen er honderden tempels kwistig verspreid.  De eerstesteenlegging vond plaats in de vroege 9^deeeuw. Bepaalde tempels werden pas 3 tot 4 eeuwen later gebouwd en dat verklaart de diverse bouwstijlen.  De natuur veroverde opnieuw de plek en in een mum van tijd werd het een junglestad. Pas in 1860 werden de eerste ruïnes ontdekt.

Beide landen worden op een niet alledaags transportmiddel verkend, met name met een solar bamboefiets. Het maakt de ontdekking des te boeiender. 

Reizen per fiets is een manier van leven met het onderweg zijn als doel.    Grégory Lewyllie